ဘုံေပ်ာက္မွာစိုးေၾကာက္မိရွာ (အပိုင္း ၄)

(အေလာင္းဘုရားေခတ္မွ မီးေလာင္ျမိႈက္ထားေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ေစတီပုထိုးမ်ား)

ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတိသံေဝဂရၾကေစရန္ ဤေဆာင္းပါးကိုတင္ဆက္သည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ မုန္းတီးမႈ၏အက်ိဳးတရားမ်ားကို ေကာင္းစြာ သိနားလည္သည့္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ မုန္းတီးမႈဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မိမိတို႕၏ ဘဝကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကေသာသူတို႕ကို ျမတ္စြာဘုရားျမင္ေတြ႕ေတာ္မူခဲ့သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ '' မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ မုန္းတီးမႈသည္ မျပီးဆုံးႏိုင္ '' '' သင္အမုန္းပြါးေလေလ အေျခအေနပိုဆိုးရြားေလေလ'' ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပတ္ျပတ္သားသားမိန္႕ၾကားႏိုင္ခဲ့သည္။

သင္ကကြၽန္ုပ္ကိုမုန္း၏။ ကြၽန္ုပ္ကသင့္ကိုမုန္း၏။ ကြၽန္ုပ္ကသင့္ကိုပိုမုန္းလာ၏။ ဤသို႕ျဖင့္ မုန္းတီးမႈက တဆင့္ဆင့္တိုးပြါးလာရာ သင္ႏွင့္ ကြၽန္ုပ္တို႕သည္ ကြၽန္ုပ္တို႕အခ်င္းခ်င္းမုန္းတီးမႈဟူေသာ မီးေလာင္တိုက္တြင္ ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းခံရသည္အထိျဖစ္၏။ ဤျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ တဘက္ဘက္က အမုန္းပြါးမႈကို ရပ္တန္႕ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား ျမင္ေတာ္မူ၏။

တဘက္ဘက္ကျဖစ္ေစသို႕မဟုတ္ ႏွစ္ဘက္စလုံးကျဖစ္ေစ၊ မုန္းတီးမႈကိုမိတ္ျဖစ္မႈႏွင့္ သို႕မဟုတ္ ခ်စ္ခင္မႈႏွင့္ ေအာင္ႏိုင္ေအာင္မၾကိဳးစားလွ်င္ ဤမုန္းတီးမႈ အစဥ္အတန္းသည္ မည္သည့္အခါမွ် ဆုံးခန္းတိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ (ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၊ ဗုဒၶဝါဒႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘဝ၊ စာမ်က္ႏွာ ၅၅-၅၆)

ဘုံေပ်ာက္မွာစိုးေၾကာက္မိရွာ ေနာက္ဆက္တြဲ အပိုင္း ၄

ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၂ ရာစုအတြင္း အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္ေသာ အာဖဂန္တို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာသည္. အိႏၵိယမွေပ်ာက္ကြယ္ရသည္ဟု ဟိႏၵဴသမိုင္းပညာရွင္တို႕ကဆိုၾကသည္။ ေဖာ္ျပပါ အာဖဂန္စစ္ေသြးႂကြမ်ားသည္ မူလကဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္သူမ်ားျဖစ္ျပီး၊ အစၥလာမ္ဘာသာႏွင့္စပ္လ်င္း၍ သိျမင္နားလည္သူမဟုတ္ပါ။ အစဦးပိုင္းတြင္ အိႏၵိယသို႕ေရာက္ခဲ့ေသာ အာရပ္တို႕ေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိဆင္းရဲသားတို႕ မင္းေျမာက္ခဲ့ရသည္။

အာရပ္မူစလင္တို႕သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိဆင္းရဲသားမ်ား၊ ဇာတ္နိမ့္မ်ား၊ လယ္ကြၽန္မ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ရရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ အာရပ္တို႕ျပန္သြားျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္မွ အာဖဂန္တို႕က အိႏၵိယသို႕ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႕သည္ အိႏၵိယတိုက္နယ္သို႕ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ မည္သည့္ဘာသာ၊ မည္သည့္လူမ်ိဳးဟုသတ္မွတ္ျခင္းမရွိဘဲ၊ သူခိုးဓါးျပကဲ့သို႕ အားလုံးကိုျပဳက်င့္ခဲ့သည္ဟု မူစလင္သမိုင္းပညာရွင္တို႕ကလည္း ေရးသားထားပါသည္။

မူစလင္သမိုင္းပညာရွင္တို႕၏ေဖာ္ျပခ်က္အရ အိႏၵိယတြင္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ မူစလင္ဘုရင္မ်ားသည္ အစၥလာမ္ဘာသာကို မည္သို႕မွ်ကူညီျဖန္႕ခ်ီေပးခဲ့ျခင္းမရွိပါ။ အစၥလာမ္ဘာသာကို သာသနာျပဳခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႕မွာ ဆူဖီဟုေခၚေသာ မူစလင္ရေသ့ ဘာဘာၾကီးမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

ထိုမူစလင္သမိုင္းပညာရွင္တို႕က ကြၽန္ေတာ့အား '' ဒီလိုေျပာၾကေၾကးဆိုရင္၊ ခင္ဗ်ားတို႕ကေကာ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၏ ဘုရားပုထိုးမ်ားကိုဖ်က္ဆီးခဲ့တာဘာေၾကာင့္လည္း '' ဟုျပန္လည္၍ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။

ယေန႕အထိ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အေလာင္းဘုရားလက္ထက္က ဗမာတို႕ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ ဗုဒၶဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားကို ထိုင္းလူမ်ိဳးတို႕သည္ ျပင္ဆင္ျခင္းမရွိဘဲ ဗမာတို႕၏ လက္ခ်က္ဟု ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားကို ျပသေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ မူစလင္မ်ားကို အထူးအေရးေပးျခင္းခံေနရဆဲျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ဘက္ရွိ ပတၱာနီ၊ နာရသီဝ၊ ယာလာဟူ၍ ျပည္နယ္ သုံးခုတြင္ မူစလင္မ်ားအမ်ားစုရွိသည္။ ထိုင္းဘုရင္သည္ မူစလင္တို႕၏ဘာသာေရးဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို တိုက္႐ိုက္ခန္႕ေပးသည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ အာဏာအျပည့္အဝရွိသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ကက္ဘိနက္တြင္ ဝန္ၾကီး ၃-၄ ဦးမွာအစဥ္အျမဲ မူစလင္မ်ားကိုခန္႕ေလ့ရွိသည္။
အာရပ္မူစလင္ႏိုင္ငံတို႕၏ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအက်ိဳးရွိေနသည္။ မူစလင္တို႕၏ ဘာသာေရးသကၠသိုလ္မွာ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕တြင္ခမ္းနားစြာရွိေနသည္။

ဤကဲ့သို႕ပင္ ကေမၻာဒီးယားတြင္လည္း မူစလင္မ်ားကို အေရးေပးျခင္းရွိသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပိုေပါ့လက္ထက္တုန္းက မူစလင္မ်ားသိန္းႏွင့္ခ်ီအသတ္ခံခဲ့ရသည္။ ယင္းအေၾကာင္းကို ေနာက္တက္လာသည့္အစိုးရက ကမၻာသိေအာင္ျဖန္႕ခ်ီခဲ့သည္။ ဤႏွစ္ႏိုင္ငံစလုံးသည္ ဗုဒၶဘာသာလူမ်ားစုရွိေသာ ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည္။

ယင္းႏွစ္ႏိုင္ငံထက္ပိုမို၍စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာႏိုင္ငံကား သီဟိုဠ္ကြၽန္း သီရိလကၤာပင္ျဖစ္သည္။ သီရိလကၤာတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ဆင္ဟာလီစ္တို႕သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယျပည္ေတာင္ပိုင္းမွ လာေရာက္သူတမီလ္မ်ားသည္ ဟိႏၵဴမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ တမီလ္တို႕သည္ ၃၀ % မွ်ရွိသည္။ ေနာက္ထပအစုတစ္စုက မူစလင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၁၆ % မွ်ရွိသည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႕ႏွင့္
တမီလ္ဟိႏၵဴတို႕စပ္ၾကားတြင္ စစ္ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္သည္။ တမီလ္ဟိႏၵဴတို႕၏အဖြဲ႕က တမီလ္က်ားအဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ သူတို႕သည္ စင္ဟာလစ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႕ကို ေခါင္းေဆာင္မႈေပးသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို အလြန္ရြံရွာစက္ဆုပ္မႈရွိၾကသည္။ သို႕ျဖစ္၍အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဓါးျဖင့္ကိစၥတုံးပစ္ခဲ့သည့္ သာဓကရွိသလို သီဟိုဠ္ရွိစြယ္ေတာ္ ျမတ္ေစတီကိုပင္လ်င္ ဗုံးျဖင့္ေဖာက္ခဲ့သည္။ သီရိလကၤာရွိ မူစလင္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ မဟာမိတ္ျဖစ္သည္။ သို႕ျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္အတူ မူစလင္မ်ားမွာလည္း တမီလ္က်ားသူပုန္တို႕၏ ထိုးႏွက္သတ္ျဖတ္ျခင္းကိုအလူးအလဲခံေနရရွာသည္။

သီရိလကၤာႏိုင္ငံသည္ မူစလင္မ်ားႏွင့္အလြန္ရင္းႏွီးေသာႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ထိုမွ်မက သီရိလကၤာႏိုင္ငံကို မူစလင္ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားက ကူညီေထာက္ပံ့လ်က္ရွိေနသည္။ ဤေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ဘာသာေရးဆိုင္ရာမ်ား၏ ဆက္ႏြယ္မႈျဖစ္သည္။

ေနာက္အပိုင္းဆက္ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။


(ေရာင္ျခည္ဦး)

ဗုဒၶသာသနာအား ညႇိဳးႏြမ္းေစသည့္ လက္သည္မ်ား

တေလာက သေႏၵသား ၂၀၀၀ ေက်ာ္ဖ်က္ခ်ထားသည့္ အစအနမ်ားကို ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ရွိ ထိုင္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြင္း ဖြက္ထားသည္ကို ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႕မွရွာေတြ႕ခဲ့သည့္ သတင္းေၾကာင့္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသၼီးမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျမန္မာအမ်ိဳးသၼီးတို႕၏ တရားမဝင္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ေနၾကသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သတိရမိပါသည္။

အမ်ားအားျဖင့္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ရွိ အႏုေစာင္ဝရီ ေနရာ၊ ယခင္က ပရသူနန္းရပ္ကြက္ရွိ ေဆးခန္း၊ စူခြန္ဗစ္လမ္း၊ ရာမာ ၉ လမ္းတို႕ရွိ တရားမဝင္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ေပးေသာေဆးခန္းမ်ား၌ သြားေရာက္ဖ်က္ခ်ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ အရပ္လက္သည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ၾကသည္။ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ဖူးေသာ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာအမ်ိဳးသၼီးအခ်ိဳ႕မွ '' ဆရာ ဖ်က္ေပးပါ '' ကူညီပါေျပာၾကသည္။ စာေရးသူအေနႏွင့္ ၎အလုပ္သည္ အသက္တစ္ေခ်ာင္း (သို႕) အသက္ေပါင္းမ်ားစြာသတ္မႈအျဖစ္ျမင္သည္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ '' သူတပါးအသက္ မသတ္ရ '' ဟူေသာတရားေတာ္ကိုလည္း ၾကားေယာင္မိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ျမန္မာအမ်ိဳးသၼီးမ်ားကို တရားခ် နားခ်ေသာ္လည္း ေနာက္ျပန္လည္စုံေတြ႕ေသာအခါ သူ႕မတို႕မွ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ျပီးေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ အခ်ိဳ႕ သေႏၵသားမွာ အသက္ဝင္ေနျပီျဖစ္သည္။

ယခုေခတ္ကာလတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ တရားဓမၼဆုံးမစာမ်ားကို ဦးျပစ္ခါျပဳ၍ အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း၊ ကာေမသု မိစၧာစာရကံကို က်ဴးလြန္ျခင္း၊ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ျခင္း၊ အေလာင္းကစားခုံမင္ျခင္း၊ ေမတၱာတရားေခါင္းပါးလာျခင္းတို႕သည္ မိမိတို႕လက္ျဖင့္ သာသနာ့ေရာင္ဝါကိုညိဳးႏြမ္းေစခဲ့သည္။

ေနာက္ဆုံး Bangkok post မွရရွိေသာ Sex in the Buddhist "monastery"
သတင္းေၾကာင့္ လြန္စြာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကဲ့သို႕လုံးဝမျဖစ္ဘူးဟူ၍ မုခ်ေျပာလို႕မရပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏွစ္ ၂၀ အတြင္း ထိုင္းေနာက္သို႕ တေျဖးေျဖးပါသြားေနပါျပီ။ ထိုင္းကိုဆရာေခၚေနရေသာ ျမန္မာတို႕၏ဘဝသစ္ ေခတ္သစ္ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆုံးရသတင္း

Sex in the Buddhist "monastery"

We used to be shocked by sex scandals in the clergy. Given the endless
stream of those wrongdoings, we no longer are. Heterosex has also become
old news. The rage now is about gay and paedophile monks.

The latest scandal involved an abbot in Nakhon Si Thammarat. His lover
accused him of being unfaithful after finding out that the abbot had
invited a group of teenagers to drink and party at his quarters. The
last straw was reportedly the taint of semen on the abbot's mattress.

Their quarrel turned violent. The jilted lover, after being beaten up,
reported the matter to the police. The abbot fled and quit the monkhood
to avoid arrest and forced disrobement.

Having sexual intercourse, either straight or gay, is a cardinal sin
in the monks' code of conduct. Their monkhood automatically ends once
they commit the crime. When found out, they must be expelled from the
clergy.

Other three cardinal sins include stealing, killing and boasting of
supernatural powers.

How many "real" monks do we have left nowadays, given the widespread
sex scandals, temple corruption and commercialisation of Buddhism?

The scandalous case of the Nakhon Si Thammarat abbot has highlighted
the issue of homosexuality in the clergy which has never received any
serious attention from the elders.

Well, what's new? The elders, comfortable in their cocoon of prestige
and wealth, have never paid attention to any problems that have eroded
public faith in the clergy anyway.

Since the abbot had already quit the monkhood, the issue was
considered closed. As a matter of procedure, the Office of National
Buddhism has advised abbots nationwide to be more strict with ordination
since it is against the vinaya to ordain the "pandaka," which is
routinely translated as "homosexuals".

In today's more liberal society, the issue of homosexuality and
ordination has posed a challenge to traditional Buddhists. Since the
Buddha says all human beings have the Buddha nature in themselves,
meaning that everyone has the potential to attain nirvana, or spiritual
liberation. So why not gays of all shades too?

If women in Theravada Buddhism feel they have the right to be ordained
so they can earnestly practice to transcend the illusion of self, lust,
greed, anger and hatred, why then should this spiritual chance be denied
to gay men and women?

Some Buddhist experts have interpreted the ordination rule against the
pandaka as applicable only to transvestites. But this remains debatable.
Traditionalists would say it applies to gay men as a whole since it is
considered too dangerous to put fuel near a fire.

The issue here is not about the ordination rule or homosexuality. It
is about violation of the vow of celibacy. And in many cases concerning
the scandal of gay monks, it is about the sexual abuse of children. It
is about letting paedophiles have a field day in the clergy.

Gay or straight, this must not be tolerated.

Many say they have noticed a stark increase in the number of "katoey"
novices who show little restraint in expressing themselves, including
the use of cosmetics, the readjusting of robes for a fashionable look,
and the public display of feminine gestures. Could this suggest rife
sexual abuse of minors in the temple, too?

Inside temples, stories abound of paedophile sex. Not only novices but
temple boys are vulnerable to this abuse. If the abbots are not the
abusers themselves, they often involved other senior monks.

Many abbots confess their fear to intervene, not only with sexual
matters but also other misconduct. Drugs, for example. The temples have
become a refuge for people with problematic backgrounds and are ridden
with power plays between cliques and factions. Trying to expel rogue
monks, they say, might cost them their lives.

And why do anything when the top monks do not care anyway?

The monks' sex scandals are just one of the symptoms of the crisis in
the clergy. When monks no longer know what ordination and monkhood
means, there is little hope for change.

Posted by Sanitsuda Ekachai , Reader : 47189 , 10:01:06

Phra Payom says that

႐ုပ္ရွင္ႏွင့္တီဗီဇတ္ကားမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္ဟူ၏။

on his travels of the nation's temples, he has found most gay and kathoey monks in the North, though he has no idea why. The South has very few, while other regions contain a mix.

The North-East has many gay and kathoey monks whose heart is in it, but who have yet to master the graceful body movements.

'They are an eyesore. They want to be gay, but haven't worked out how to do it yet.'

But gay monks are not confined to the young. Some temples have gay monks aged in their 50s and 50s, who have been in the monkhood 10 years or more. If gay monks are caught doing anything naughty, they can be chased out.

'However, they are often clever at arranging flowers, speak nicely to people, and can help senior monks putting on functions, so they end up staying.'


ကိုးကား

http://www.bangkokpost.com/news/asia/207239/hundreds-of-foetuses-found-at-thai-temple-police

http://bangkokofthemind.blogspot.com/2008_04_01_archive.html

ေရာင္ျခည္ဦး

ဘုံေပ်ာက္မွာစိုးေၾကာက္မိရွာ (အပိုင္း ၃)

ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတိသံေဝဂရၾကေစရန္ ဤေဆာင္းပါးကိုတင္ဆက္သည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ မုန္းတီးမႈ၏အက်ိဳးတရားမ်ားကို ေကာင္းစြာ သိနားလည္သည့္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ မုန္းတီးမႈဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မိမိတို႕၏ ဘဝကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကေသာသူတို႕ကို ျမတ္စြာဘုရားျမင္ေတြ႕ေတာ္မူခဲ့သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္
'' မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ မုန္းတီးမႈသည္ မျပီးဆုံးႏိုင္ '' '' သင္အမုန္းပြါးေလေလ အေျခအေနပိုဆိုးရြားေလေလ'' ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပတ္ျပတ္သားသားမိန္႕ၾကားႏိုင္ခဲ့သည္။

သင္ကကြၽန္ုပ္ကိုမုန္း၏။ ကြၽန္ုပ္ကသင့္ကိုမုန္း၏။ ကြၽန္ုပ္ကသင့္ကိုပိုမုန္းလာ၏။ ဤသို႕ျဖင့္ မုန္းတီးမႈက တဆင့္ဆင့္တိုးပြါးလာရာ သင္ႏွင့္ ကြၽန္ုပ္တို႕သည္ ကြၽန္ုပ္တို႕အခ်င္းခ်င္းမုန္းတီးမႈဟူေသာ မီးေလာင္တိုက္တြင္ ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းခံရသည္အထိျဖစ္၏။ ဤျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ တဘက္ဘက္က အမုန္းပြါးမႈကို ရပ္တန္႕ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား ျမင္ေတာ္မူ၏။

တဘက္ဘက္ကျဖစ္ေစသို႕မဟုတ္ ႏွစ္ဘက္စလုံးကျဖစ္ေစ၊ မုန္းတီးမႈကိုမိတ္ျဖစ္မႈႏွင့္ သို႕မဟုတ္ ခ်စ္ခင္မႈႏွင့္ ေအာင္ႏိုင္ေအာင္မၾကိဳးစားလွ်င္ ဤမုန္းတီးမႈ အစဥ္အတန္းသည္ မည္သည့္အခါမွ် ဆုံးခန္းတိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ (ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၊ ဗုဒၶဝါဒႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘဝ၊ စာမ်က္ႏွာ ၅၅-၅၆)

ဘုံေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္မိရွာ ေနာက္ဆက္တြဲ အပိုင္း ၃

ဤသို႕ဗုဒၶ၏ သံဃာ့ဂိုဏ္းသည္ အတြင္းျပိဳကြဲမႈမ်ားအထပ္ထပ္ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းအင္အားဆုတ္ယုတ္သြားခဲ့သည္။

(၁) သံဃာဂိုဏ္းအတြင္း ဂိုဏ္းငယ္အသီးသီးခြဲထြက္ခဲ့၍ စည္းလုံးသိပ္သီးမႈျပိဳကြဲခဲ့ရသည္။
(၂) ဗုဒၶမတိုင္ခင္က အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ အထင္အရွားရွိေနေသာ ဟိႏၵဴဝါဒ၊ ျဗဟၼာဏဝါဒႏွင့္ဂ်ိန္းဝါဒတို႕၏ ထိုးႏွက္မႈကို အလူးအလွဲခံရျခင္း၊

ဘီစီ ၃ ရာစု အတြင္း ေမာရိယလက္နက္ႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ဧကရာဇ္ဘုရင္အာေသာကမင္းၾကီး (ဘီစီ ၂၇၃ - ၂၃၂ ခန္႕) သည္ ဗုဒၶသာသနာကို အလြန္အက်ဴးခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့ျပီး၊ ေမာရိယႏိုင္ငံေတာ္တစ္ဝန္းလုံးဗုဒၶသာသနာႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒျပန္႕ပြါးေရးကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဤေခတ္သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျပီးသည့္ေနာက္ ဗုဒၶသာသနာအထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ခဲ့ေသာ ေခတ္ဟုဆိုရပါမည္။ (သို႕ေသာ္ အာေသာကမင္းၾကီးကို ဆက္ခံခဲ့ေသာ သူ၏ေျမးျဖစ္ေသာမင္းမ်ားသည္ ဂ်ိန္းဝါဒီမ်ားျဖစ္ၾက၍ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ေမာရိယမင္းဆက္ပ်က္သုဥ္း၍ သုဂၤမင္းဆက္ကိုတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ပုရွ္မိၾတဟိႏၵဴမင္း (ဘီစီ ၁၅၀ - ၁၈၅) သည္ ဘီစီ ၂ ရာစု ကုန္လုနီးအတြင္း ဗုဒၶဝါဒီအၾကီးအက်ယ္ႏွိပ္ကြပ္ ညွဥ္းပမ္းခဲ့သည္။ ရဟန္းေက်ာင္းမ်ား၊ ေစတီပုထိုးမ်ား၊ သာသနိကအေဆာက္အအုံမ်ားကိုလည္း မီးတိုက္ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ဗုဒၶရဟန္းေတာ္အမ်ားအျပားတို႕သည္ အိႏၵိယျပည္အလယ္ပိုင္းေဒသမွ ယခုပါကစၥတန္ရွိရာ ပန္ဂ်ပ္နယ္ေျမကို ေျပးဝင္ခိုလႈံခဲ့ရသည္။

ထို႕အျပင္ ခရစ္ႏွစ္ ၇ ရာစုတြင္အုပ္စိုခဲ့ေသာ ဂုပ္တာနန္းဆက္မွ သလက္မင္းကလည္း ဟိႏၵဴဝါဒကိုေျမႇာက္စားလို၍ ဗုဒၶဝါဒီမ်ားႏွင့္ သာသနိက ကေဆာက္အအုံမ်ားကို ဖ်က္ဆီးရုံသာမက မဟာေဗာဓိပင္ကိုပါ အျမစ္မွတူးျဖတ္ျဖိဳလွဲခ်ခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ရဟန္းၾကီး ဖာတီယန္အစ္စင္ႏွင့္ ဟိယန္ဆင္တို႕၏ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ဗုဒၶသာသနာသည္ က်ယ္ျပန္႕ခိုင္မာမႈမရွိေတာ့ဘဲ၊ အိႏၵိယအလယ္ပိုင္း၊ အေရွ႕ဘက္ ဘဂၤလားနယ္၊ ေတာင္ဖက္ ဒက္ခန္ကုန္းျမင့္တဝိုက္၌သာ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကားသာက်န္ရွိေတာ့ေၾကာင္း ဆိုထားသည္။

(၃) ခရစ္သကၠရာဇ္ ၃ ရာစု အတြင္းက ကသၼီရနယ္ရွင္ ဟန္မင္းဆက္မွ ဟိႏၵဴဘုရင္ မဟိရကုလသည္ ယေန႕ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံတြင္ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ဂႏၶာရတိုင္းကို ေမႊေႏွာက္ေခ်မႈန္းခဲ့ရာ၌ ဗုဒၶဝါဒီအမ်ားအျပားကို သုတ္သင္ခဲ့သည္။ ဤ အခ်က္မ်ားသည္ သမိုင္း၏ေဖ်ာက္ဖ်က္မရႏိုင္ေသာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္သည္။ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အေရွ႕တိုင္းဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ စာေပစဥ္မ်ားတြင္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏိုင္ပါသည္။)

မူစလင္တမာန္ေတာ္ မိုဟာမက္သည္ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၅၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ သို႕ျဖစ္၍ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ မိုဟာမက္ မေမြးခင္ကပင္ ေပ်ာက္ပ်က္ေနျပီးျဖစ္သည္။ မိုဟာမက္ ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ ေလာက္တြင္ အစၥလာမ္ဘာသာသည္ အိႏၵိယသို႕ ေရာက္ရွိျခင္းျဖစ္သည္။

ေနာက္အပိုင္းဆက္ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။

(ေရာင္ျခည္ဦး)