ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတိသံေဝဂရၾကေစရန္ ဤေဆာင္းပါးကိုတင္ဆက္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ မုန္းတီးမႈ၏အက်ိဳးတရားမ်ားကို ေကာင္းစြာ သိနားလည္သည့္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ မုန္းတီးမႈဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မိမိတို႕၏ ဘဝကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကေသာသူတို႕ကို ျမတ္စြာဘုရားျမင္ေတြ႕ေတာ္မူခဲ့သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္
'' မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ မုန္းတီးမႈသည္ မျပီးဆုံးႏိုင္ '' '' သင္အမုန္းပြါးေလေလ အေျခအေနပိုဆိုးရြားေလေလ''
ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပတ္ျပတ္သားသားမိန္႕ၾကားႏိုင္ခဲ့သည္။ သင္ကကြၽန္ုပ္ကိုမုန္း၏။ ကြၽန္ုပ္ကသင့္ကိုမုန္း၏။ ကြၽန္ုပ္ကသင့္ကိုပိုမုန္းလာ၏။ ဤသို႕ျဖင့္ မုန္းတီးမႈက တဆင့္ဆင့္တိုးပြါးလာရာ သင္ႏွင့္ ကြၽန္ုပ္တို႕သည္ ကြၽန္ုပ္တို႕အခ်င္းခ်င္းမုန္းတီးမႈဟူေသာ မီးေလာင္တိုက္တြင္ ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းခံရသည္အထိျဖစ္၏။ ဤျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ တဘက္ဘက္က အမုန္းပြါးမႈကို ရပ္တန္႕ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား ျမင္ေတာ္မူ၏။
တဘက္ဘက္ကျဖစ္ေစသို႕မဟုတ္ ႏွစ္ဘက္စလုံးကျဖစ္ေစ၊ မုန္းတီးမႈကိုမိတ္ျဖစ္မႈႏွင့္ သို႕မဟုတ္ ခ်စ္ခင္မႈႏွင့္ ေအာင္ႏိုင္ေအာင္မၾကိဳးစားလွ်င္ ဤမုန္းတီးမႈ အစဥ္အတန္းသည္ မည္သည့္အခါမွ် ဆုံးခန္းတိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ (ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၊ ဗုဒၶဝါဒႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘဝ၊ စာမ်က္ႏွာ ၅၅-၅၆)
ဘုံေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္မိရွာ ေနာက္ဆက္တြဲ အပိုင္း ၂
တခါတရံတြင္မူ အိႏၵိယ၏႐ိုးရာဓေလ့မ်ား၊ အႏုပညာမ်ားကို မူဆလင္တို႕က ပိုမိုစြဲျမဲစြာထိန္းသိမ္းထားေၾကာင္းေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕မ်ားသည္ (ျမန္မာစစ္အစိုးရလို) ဘာသာေရးကို သူတို႕အာဏာရရွိေရးအတြက္ အသုံးခ်ေလ့ရွိသည္။ အယုဒၶယဗလီေက်ာင္းေျမေနရာသည္ ဟိႏၵဴဘုရားပြင့္ရာ ေနရာျဖစ္သည္ဟု အတိုက္အခံတို႕က ႏိုင္ငံေရးအရအသုံးခ်ခဲ့သည္။
၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၆ ရက္ေန႕တြင္ ဟိႏၵဴအစြန္းထြက္မ်ားက အယုဒၶယဗလီေက်ာင္းကိုဝင္ေရာက္ဖ်က္ဆီးသိမ္းပိုက္ခဲ့ရာ ယင္း၏ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းေျမာက္မ်ားစြာ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသည္။ ယင္းအယုဒၶယဗလီကိစၥေၾကာင့္အိႏၵိယႏိုင္ငံသည္ ႐ူပီေငြကုေဋေပါင္း ၄၀၀၀ ေက်ာ္ဆုံးရွုံးျပီး၊ လူေပါင္း တစ္သိန္းနီးပါးေသခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ကုန္သြယ္ဖက္ မူဆလင္ႏိုင္ငံမ်ားဝယ္ ေစ်းကြက္လက္လြတ္ဆုံးရွုံးခဲ့ရသည္။ ယင္းသည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌သာမဟုတ္ ဥရာပတိုက္ရွိ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံအထိျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မူဆလင္တို႕သည္ သူတို႕ဘာသာဝင္မ်ားကို ကမၻာ၏ဘယ္အရပ္ေဒသတြင္မဆိုထိခဲ့လွ်င္ သူတို႕ဘက္ကတန္ျပန္ကလဲ့စားေခ်သည့္အေလ့ရွိသည္။
၁၉၈၇ ဝန္းက်င္တြင္ ဧရာဝတီတိုင္း၊ ေညာင္တုန္းျမိဳ႕တြင္ ဗလီဘုရားေက်ာင္းႏွင့္ မူဆလင္တို႕၏ အိမ္ယာမ်ားဖ်က္ဆီးခံခဲ့ၾကရသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံရွိ ေဗာေရာဗုေဒၶာဘုရားေက်ာင္း၏ အရံေစတီတစ္ဆူကိုဖ်က္ခဲ့သည္တို႕ကိုမေမ့အပ္ေပ။
၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ ဗလီဘုရားေက်ာင္းမ်ားကို ျမန္မာတို႕မွဝင္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကသည့္ သတင္းေၾကာင့္ ကမၻာ႔မူစလင္တို႕ မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့ရာ အာဖဂန္နစၥတန္ႏိုင္ငံရွိ တာလီဘန္တို႕က သူတို႕ႏိုင္ငံရွိေတာင္ၾကီးထက္တြင္ ထုလုပ္ထားသည့္ ေရွးေဟာင္းဗုဒၶဘုရား႐ုပ္ထုကို ေဖာက္ခြဲျဖစ္မည္ဟု ျခိမ္းေျခာက္ေသးသည္။ ဤကိစၥကို ကုလသမဂၢယူနက္စကိုက ေမတၱာရပ္ခံမွ သူတို႕လက္ေလ်ာ႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႕ဗုဒၶအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အဦးအမ်ားအျပားသည္ အာဖဂန္နစၥတန္ႏွင့္ ပါကိစၥတန္ႏိုင္ငံတြင္ အမ်ားအျပားရွိေနသည္။
သူတို႕သည္ ယင္းအထိမ္းအမွတ္မ်ားကို သူတို႕၏ေရွ႕ေဟာင္းအေမြအႏွစ္အျဖစ္ဂုဏ္ယူေဖာျပေလ့ရွိသည္။ ပါကိစၥတန္ႏိုင္ငံသည္ တကၠသီလာအပါအဝင္ ယင္းေရွးေဟာင္းဂႏၶာရ ယဥ္ေက်းမႈကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ႏွစ္စဥ္ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားထံမွ ႏိုင္ငံျခားေငြအမ်ားအျပား သန္းခ်ီရရွိေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္မူစလင္ႏိုင္ငံတြင္ မူစလင္တို႕စပ္ၾကားတြင္ေနထိုင္ခဲ့စဥ္က ဘာသာေရးဆိုင္ရာကြၽမ္းက်င္ေသာ ပါရဂူမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ဘူးပါသည္။ သူတို႕အဆိုအရ မူစလင္တဦးသည္ အျခားဘာသာဝင္တဦးကို တနည္းနည္းျဖင့္ဒုကၡေပးခဲ့လွ်င္လည္းေကာင္း၊ အျခားဘာသာတို႕၏ဘုရားေက်ာင္းမ်ားကိုဖ်က္ဆီးခဲ့လွ်င္လည္းေကာင္း၊ သူတို႕၏အလႅာဟ္ဘုရားက အျပစ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းသူသည္ ငရဲက်မည့္အေၾကာင္း သူတို႕ဘုရားစာကိုရမ္က်မ္းတြင္ ပညတ္ထားေၾကာင္းေျပာျပၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္းအတိတ္ကာလက မူဆလင္တို႕မွာ ဗုဒၶဘုရားေက်ာင္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ေၾကာင္းေျပာျပရာ ထိုပါရဂူပညာရွင္တို႕က အကိုးအကားျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ယင္းစြပ္စြဲခ်က္မ်ားကိုရွင္းျပခဲ့သည္။
BC 6 ရာစုေခတ္မွစ၍ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဘာသာကိုးကြယ္မႈသမိုင္းတြင္ ဗုဒၶသာသနာသည္ သူ၏ဇာတိေျမတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၆၀၀ ခန္႕တိတိ တည္တံ့ခဲ့သည္။ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁ မွ ၈ ရာစုႏွစ္မ်ားတြင္ ဗုဒၶသာသနာသည္ အိႏၵိယေျမမွလုံးဝေျပာက္ကြယ္ခဲ့ရသည္။ ဤသို႕ပ်က္သုဥ္းရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္း သုံးခုမွာ -
ရွင္ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခဲ့ေသာ ဘီစီ ၅ ရာစု ကုန္လုနီးကာလအတြင္း ရွင္ဗုဒၶထူေထာင္ခဲ့ေသာ ဓမၼဝါဒီတို႕အားေကာင္းေနသည္ျဖစ္၍ တလုံးတစည္းတည္းဂုဏ္ေရာင္ထြန္းေျပာင္ခဲ့ရသည္။ သို႕ေသာ္ ဒုတိယသဂၤ ါယနါတင္ပြဲ (ဘီစီ ၄ ရာစု) ႏွင့္ တတိယ သဂၤ ါယနါတင္ပြဲ (ဘီစီ ၄ ရာစု)တို႕ က်င္းပခ်ိန္တြင္ဗုဒၶသံဃအဖြဲ႕သည္ ဂိုဏ္းကြဲ (၁၈) ခုအထိကြဲခဲ့ရသည္။ မူလပင္မအုပ္စုၾကီးအသြင္မွ ေထရဝါဒဂိုဏ္း၊ သဗၸတၱိဝါဒဂိုဏ္း၊ မဟာသံယိတဂိုဏ္းၾကီးမ်ားအျဖစ္ အျပိဳင္အဆိုင္နယ္ျဖန္႕၍ သာသနာျပဳခဲ့သည္။ ဤေခတ္တြင္ သဗၸတၱိဝါဒဂိုဏ္း ႏွင့္ သံယိတဂိုဏ္းတို႕၏အယူဝါဒသည္ မူလေထရဝါဒဂိုဏ္းႏွင့္ သိသိသာသာကြဲျပားသြား၍ အမ်ားၾကိဳက္ဘာသာေရးအသြင္ ကူးေျပာင္းပုံပ်က္သြားကာ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာဟူ၍ တသီးတျခားထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ေနာက္အပိုင္းဆက္ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။
(ေရာင္ျခည္ဦး)
